Kevin Costner ma za sobą długą karierę, grając ojca, którego wszyscy sobie życzyli (a także kiedyś rybaka). Nasi prawdziwi ojcowie mogą być wspaniali, po prostu nie mogą konkurować z Costnerem. Facet doskonale trafia we wszystkie właściwe nuty: uczciwość, godność, spokój, surowa Americana - wszystkie cechy, których chcemy w hiperbolicznej postaci ojca. Daj mu odejść wykorzystuje to wszystko i przypomina nam jeszcze jedną rzecz, w której jest dobry: skopanie tyłka.
Ale Daj mu odejść nie jest tak naprawdę filmem Costnera. Zamiast tego należy do Diane Lane jako jego żona, Margaret. Mimo że Costner jest świetny, Lane jest tym, który popycha tę historię do przodu i napędza jej główną akcję. Jej Margaret Blackledge doprowadza się niemal do stanu lekkomyślności i trudno się dziwić, gdy w końcu dowiadujemy się, że jej postać łamie dzikie konie. Costner bardziej przypomina swojego lojalnego buldoga. Jest to cenione, ponieważ nemezis Lane, grany z wrzącą i nikczemną radością przez Lesley Manville, ma cztery własne buldogi.
Daj mu odejść zasadniczo opowiada historię pojedynkujących się dziadków. George i Margaret Blackledge mają idealnego syna, tak wspaniale, że nie możemy go poznać, zanim dozna śmiertelnego wypadku, w wyniku którego jego żona jest owdowiała i nie ma ojca. Kilka lat później ta wdowa, Lorna (Kayli Carter), ponownie żeni się z jakimś przerażającym klanem znanym jako rodzina Weboy i nagle znika wraz z wnukiem wkrótce potem. Jednak zanim odejdą, Margaret jest świadkiem, jak ten nowy mąż uderzył Lornę i wnuka. Więc jest kimś, kogo możesz nazwać złym człowiekiem. I już miał zły początek, ponieważ nie był ich idealnym zmarłym synem.
To oczywiście nie wytrzyma. W związku z tym Margaret i George Kent - eee, Blackledge - postanawiają odnaleźć wnuka i odzyskać go. To nie jest mocny plan, a im bliżej celu, tym bardziej złowieszczy jest ten klan Weboyów. Nie trać zbyt wiele czasu na myślenie o Lornie, wdowie po ich synu i matce wnuka. Film przedstawia jej dwa scenariusze „moja droga lub autostrada” - jeden zły, drugi rzekomo zdrowy - ale nie spędza dużo czasu na rozważaniu jej perspektywy. Zamiast tego zakładamy, że woli żyć z uosobieniem łagodnej Americany niż być wykorzystywanym każdego dnia. Co, jak sądzę, jest sprawiedliwe. Niemniej jednak ten pojedynek dziadków bezpośrednio decyduje o jej losie i jest mniej zaangażowana, niż można by się spodziewać.
Jeśli chodzi o Weboyów, trzy z nich są po prostu ogólnie groźne. Wielcy, mocni twardzi. Film daje dodatkową postać sub-bossowi Billowi Weboyowi, granemu ze złym urokiem przez Jeffreya Donovana. Ale tak naprawdę chodzi o Blanche Lesley Manville. Nie mamy dobrego pojęcia, dlaczego Blanche jest taka zła, ale na golly, z pewnością jest zła. Do końca Daj mu odejść , możesz być trochę zmęczony słyszeniem, jak ludzie wypowiadają z przerażeniem słowo „Weboy”, ale nie można zaprzeczyć, że Blanche ma całą szyję lasu przerażoną imieniem Weboy i, jeśli nic więcej, naprawdę chcesz ją zobaczyć spadać. Powiedziawszy to, film mógł wykorzystać jeszcze jedną dobrą scenę zagrożenia ze strony niej i Billa.
Kiedy już poznamy Blanche i jej chłopców, reszta filmu może rozgrywać się tylko na jeden lub dwa różne sposoby. Prawdziwe pytanie brzmi, czy trzeci akt będzie bardzo brutalny, czy tylko średnio brutalny. Ostatecznie to film dla dziadków, więc rozlew krwi pozostaje po przyzwoitej stronie. To nie sprawia, że jest to mniej satysfakcjonujące.
Hollywood przestało wysyłać takie filmy jak Daj mu odejść do kin kilka lat temu. Możesz złapać jeden lub dwa w sierpniu lub lutym, ale skromne dramaty stworzone specjalnie dla osób starszych są obecnie rzadkością. Samo to sprawia Daj mu odejść coś specjalnego. To nie jest jakaś kropla Netflix w pakiecie z setką innych funkcji. Możesz - jeśli zdecydujesz się odważyć się na publiczną wycieczkę w środku pandemii - obejrzeć to na dużym ekranie, jeśli chcesz.
W świecie, w którym tak niewiele filmów ma ten zaszczyt, zastanawiasz się: dlaczego ten? Chociaż jest to całkiem dobry film, Daj mu odejść jest tak mały pod względem zakresu i historii, że trudno zrozumieć, dlaczego uzasadniał jego kinową premierę. Jakkolwiek tu dotarło, na pewno bym to zobaczył. Po pierwsze, jestem po prostu głodny filmów. Ale ostatnio uważam też, że obejrzenie tak skromnego filmu na dużym ekranie jest czymś w rodzaju nowości.
Nie ma tu wiele, ale robi też dokładnie swoją przyczepę. Dla każdego, kto widział Człowiek ze stali i żałujesz, że nie możesz zobaczyć więcej kochających się rodziców Supermana, to zdecydowanie film, którego nie chcesz przegapić. Jest w tym trochę „filmu telewizyjnego”, ale to też jest część jego uroku. I nie sądzę, żebym kiedykolwiek miał dość tego, że Kevin Costner narzeka na srebrnym ekranie, czasami kogoś bijąc.
/ Ocena filmu: 7 na 10
***
Daj mu odejść otwiera się w kinach w dniu 6 listopada 2020 r .
