W przypadku niektórych aktorów wszystko jest w oczach. Niektórzy wykonawcy potrzebują dialogu, aby pobudzić swoją pracę, a inni są w stanie wykorzystać swoją fizyczność, aby przezwyciężyć pewne emocje, czy to szczęście, smutek, wściekłość, czy cokolwiek pomiędzy. Ale aktor, który potrafi po prostu użyć swoich oczu do przekazania światowych informacji, jest trudny do znalezienia i trudny do przebicia.
Tak jest w przypadku Ian McShane , który w tym miesiącu przygotował dla siebie kilka głównych elementów pokazowych, które reprezentują ogromną głębię, jaką wnosi do każdej roli, w napędzanej bronią fantazji John Wick: Rozdział 3 - Parabellum i długo oczekiwane odrodzenie dramatu, który dał mu przełomową rolę, Deadwood: The Movie .
Prawdziwy klejnot
Trzeba przyznać, że większość aktorów, którzy mają to szczęście, że odgrywają przełomową rolę, zdobywa ją przed ukończeniem 60.roku życia. Jednak pojawienie się siły, z którą należy się liczyć w późniejszym życiu, tak się stało w przypadku McShane'a, który zdobył serię mniejszych ról w telewizji i filmie przez większość swojej kariery. Fani science-fiction mogli go rozpoznać po roli w Babilon 5 franczyzy, a widzowie z jego rodzinnej Wielkiej Brytanii mogli go znać jako tytułowego bohatera beztroskiego serialu detektywistycznego zatytułowanego Lovejoy . (Niektórzy amerykańscy widzowie też mogli go zauważyć w paskudnie zabawnym filmie Jonathana Glazera Sexy Beast .) Ale zanim wcielił się w rolę właściciela prawdziwego salonu, Ala Swearengena, większość ludzi usiadła i zauważyła Iana McShane'a.
Ponownie widzę Ala Swearengena Deadwood: The Movie to coś, w co prawie nie możesz uwierzyć, nawet gdy to oglądasz. ( Bardzo lekkie spojlery do filmu, który jest emitowany w HBO 31 maja i ogólnie jest znakomity.) W filmie o odrodzeniu, którego akcja rozgrywa się w 1889 roku, kiedy Południowa Dakota świętuje swoją państwowość, Al wciąż siedzi w Gem Saloon, nadzorując zarówno swój własny bar / burdel, a także całość Deadwood.
Ale Al też jest chory, cierpi z powodu ogromnej ilości alkoholu, jaki pije przez lata. Tak więc, pomimo powrotu jednego z jego najbardziej okrutnych rywali, obecnie senatora George'a Hearsta (Gerald McRaney), reakcja Ala na zagrożenie dla jednego z jego starych przyjaciół jest bardziej stonowana. Choć osobowość Ala może być zaciekła, jest czymś w rodzaju zranionego, choć wciąż nieco gadatliwego lwa zimą. Jego oczy, niegdyś stalowe i bystre, również wydają się nieco bardziej dzikie w stanie Ala, wydają się być celowym zwierciadłem twórcy / pisarza Davida Milcha, który od tego czasu upublicznił diagnozę Alzheimera. Chociaż Al nie ma tej konkretnej dolegliwości, od początku jasne jest, że jego zdolności nie są całkowicie z nim, ponieważ nie jest w stanie określić prawidłowego dnia tygodnia.
Lew zimą
Porównaj to z Winstonem, prawie pogodnym menadżerem Continental w Nowym Jorku. We wszystkich trzech John Wick W filmach Winston rzadko podnosił głos ponad szept, jednocześnie wycinając dobrze ubraną, zgrabną postać, z którą najwyraźniej nie chcesz zadzierać. McShane, podobnie jak jego współpracownik Keanu Reeves, wydaje się mówić jeszcze mniej Rozdział 3 - Parabellum niż w poprzednich ratach. Co więcej, nie musi ( spojlery do filmu dalej).
Tak jak John Wick ucieka na początku filmu, Winston jest oparty plecami o ścianę przez często wymienianych i nigdy nie widzianych członków The High Table of assassins. Te tajemnicze postacie karzą go za to, że w ogóle pomogły Johnowi, o czym informuje go arbiter o martwym spojrzeniu. Winston ma tydzień na uporządkowanie swoich spraw i zamiast tego ustąpić. On i John, wraz z innym pracownikiem Continental, Charonem (Lance Reddick), walczą przeciwko Wysokiemu Stołowi w krwawym ostatnim akcie.
Na Balast było mnóstwo brutalnych akcji, ale równie często przesyt ozdobnie profanujących dialogów. w John Wick filmy, to walka mówi. Kiedy John i Charon podejmą walkę z zabójcami w opustoszałym kontynencie, Winston spokojnie odpoczywa w dobrze wyposażonym pokoju paniki / prywatnym arsenale. Nie mówi wiele - w jednej scenie John wraca, by przeładować i zdobyć nową broń, a Winston pije drinka i nic nie mówi w mrocznej komiksowej odpowiedzi - ale to dlatego, że jego oczy przemawiają.
Te dwie skrajności - zielone wokół skrzeli Al dużo mówi Deadwood: The Movie chociaż nie robi się tak krwawo, jak w serialu telewizyjnym - są doskonałym dowodem wszechstronności McShane'a jako aktora. W następnych latach Balast , który został bezceremonialnie odwołany przez HBO w 2006 roku, McShane był stosunkowo poszukiwany dzięki intensywnej, złożonej roli bezwstydnego gangstera i alfonsa, któremu w jakiś sposób udało się poczuć trójwymiarowość i pełnię życia jak każdy bohater.
We wczesnych odcinkach serialu Al wygląda jak wcielony diabeł, który jest w stanie wywołać strach jednym spojrzeniem zarówno u rewolwerowców, jak i handlarzy narkotyków. Do czasu zakończenia serialu Al był głębszą, bogatszą postacią, zarówno dzięki dialogowi Milchiana, jak i wyjątkowemu talentowi McShane'a do dostarczania każdej linii tak naturalnie i elokwentnie, jak to tylko możliwe. Ale rodzaje ról, które oferowano McShane'owi, w większości nie wykorzystywały jego talentów tak bardzo, jak Balast kiedykolwiek zrobił. Plik John Wick filmy są godnym uwagi wyjątkiem.
Podnoszenie złego materiału
Na przykład w teorii obsadzenie McShane'a jako przerażającego pirata Czarnobrodego Piraci z Karaibów: Na nieznanych wodach ma sens. Poszedł w ślady Geoffreya Rusha i Billa Nighy'ego, zarówno ekspresyjnych, jak i wulkanicznych wykonawców, którzy mogą być równie porywający jak bohaterowie, jak złoczyńcy. Ale film z 2011 r. Źle wykorzystuje McShane'a, prawie go trwoniąc pośród bardziej okropnych i przesadzonych komiksów Johnny'ego Deppa, mnóstwa efektów specjalnych i peruk. Jego oczy są tak samo przejmujące, przerażające i intensywne jak zawsze, ale film otaczający te oczy cierpi, gdy rzuca kogoś tak fascynującego i nie rozumie, jak najlepiej go wykorzystać.
To samo można powiedzieć o innej części McShane'a w tym roku, w restarcie Piekielny chłopak . (Ogólnie rzecz biorąc, Nie byłem fanem .) W wyreżyserowanym przez Neila Marshalla filmie McShane gra Trevora Bruttenholma, przybranego ojca pół-człowieka, pół-demona Hellboya, służącego jako swego rodzaju szorstki mentor. Hellboy z nowego filmu jest, na lepsze lub (całkowicie) gorsze, pozycjonowany jako przerośnięty zbuntowany nastolatek z Trevorem jako jego zirytowanym, zrzędliwym ojcem. Z jednej strony, jak zauważyłem w mojej recenzji, McShane jest jasnym punktem tego skądinąd okropnego filmu, po części dlatego, że nie dzwoni w części, która wydaje się śmiesznie gwarantowana. Ale to bolesne widzieć McShane'a w rolach, które podnosi samą siłą, zamiast być w stanie odegrać wielką rolę pośrodku.
To właśnie sprawia, że oglądanie go jako postaci tak różnych jak Al Swearengen i Winston jest tak czarujące. W tym drugim przypadku, po części dzięki budowaniu świata stworzonemu przez scenariusze trzech filmów, McShane jest w stanie pracować z postacią, której historia jest często wyśmiewana. Z Al Swearengenem jest trochę podobnie - chociaż opiera się na prawdziwej osobie, Al z serialu udaje się często rozmawiać, nie zawsze ujawniając każdą część swojej osobistej historii. (Kiedy to robi, co jest rzadkością, to dzięki monologom szekspirowskim, które wygłasza podczas seksu oralnego od jednej ze swoich prostytutek.)
Szkoda, że właściwa rola, rola wieloaspektowego Ala Swearengena, nie pojawiła się wcześniej dla Iana McShane'a, choćby dlatego, że tyle czasu zajęło tak wielu osobom uświadomienie sobie głębi talentu, który oferuje w jednym spojrzeniu. . Nie chodzi tylko o słowa, które wypowiedział w programie HBO lub we wspaniałym filmie o odrodzeniu emitowanym w tym miesiącu. Jak udowodnił już w premierowym odcinku Balast , który zamyka się na obrazie go w łóżku, patrzącego beznamiętnie, ale pełnego życia, a jak udowadnia w trzeciej John Wick , Ian McShane to porywający wykonawca, który nawet teraz zasługuje na większe uznanie niż to, co dostał wcześniej. Wszystko jest w oczach.
